środa, 27 sierpnia 2014

Okienne perypetie...idę o krok dalej



Witajcie:)

Dziękuję za miłe komentarze pod adresem mojej 
Pracowni Różanej...
wiecie jak to jest jak 
dostaje się coś od losu, coś o czym się marzy i wtedy radość jest mega wielka...
moja Pracownia choć nie duża, to dla mnie najważniejsza, dlatego jeszcze raz DZIĘKUJĘ za
Wasze zainteresowanie...
PRZEPRASZAM również za brak obecności Różanej u Was...wpadam od czasu do czasu jak ukradnę trochę czasu, ale nie zawsze mi się to udaje, dlatego jeszcze raz PRZEPRASZAM!!!

dzisiaj wpadłam na chwilę, by tak jak obiecałam pokazać Wam nad czym teraz pracuję...

prace w Różanej Pracowni  posuwają i robi się coraz milej, co prawda nie obyłoby się bez problemów, ale
mam nadzieję, że i te ogarniemy...
Wiecie jak to jest czas i kasa ucieka, prace idą do przodu...





glazura ułożona i na podłodze i przy zlewie...
na pewno zastanawiacie się dlaczego zlew?
jest on niezbędny przy malowaniu...ułatwia mi pracę, więc nie wyobrażam sobie, by 
go zabrakło...


zwróćcie uwagę na stary kran, który koniecznie musi zostać, a aktualnie oj cieknie z niego, cieknie!!!



wspomniałam Wam ostatnio o oknie...stare, ale jakie możliwości...


pokładów farby  było moc...
ale mój M nie poddał się...



obróbka termiczna opłaciła się,
po kilku minutach zaczęło wyzierać zdrowe drewno o cud kolorze...


potem rama i parapet...




a na końcu klameczka od okienka...cudna, bo stara i nigdzie takiej bym nie znalazła...



nie obeszło się bez kilku poprawek , niestety upływające lata
nadszarpnęły trochę strukturę malutkiego okienka...
ale było warto:)




...kolejny dzień to zmaganie się z kolorem, bo jak można byłoby przykryć te walory drewna...
postanowiłam nałożyć mój ukochany wosk firmy LIBERON i tak też poczyniłam...
mam nadzieję, że kilka warstw wosku uchroni okienko przed deszczem, ale nie daję uciąć sobie głowy,
okaże się po zimie...





pamiętacie klameczkę, została i okucia również...
potraktowałam ją bitumem i lakierem w aerozoli...
wygląda jakby rdza ja pokryła...







parapet również pokryłam woskiem, po lekkim przesuszeniu przetarłam całość papierem 240, a 
na koniec pokryłam  wszystko woskiem bezbarwnym, który troszeczkę zniwelował ciemny brąz,
przez co wyszła na wierzch ram struktura drewna...




Panna Rózia, którą dostałam od mojej Córki już się rozgościła na dobre i chyba jej się podoba:)




kolejny etap to -  Szafy...
już się boję, nie jestem ekspertem od  tych spraw, więc kolejny raz będę błądzić
jak dziecko we mgle i szukać recept na odrestaurowanie ich do celów mi niezbędnych...

oto one tadam...




ta jest starsza ode mnie, po mojej Babci i na pewno nie pójdzie mi z nią tak łatwo...
małe żyjątka, które kiedyś tam zamieszkiwały, brak nóg, otarcia, przetarcia...
trochę się boję, czy dam radę...?




...

ale jak to mówią nie samym remontem człowiek żyje...
ponieważ JESIEŃ zbliża się wielkimi krokami, ruszyłam jej na przeciw i...
zabrałam się za ZIELNIK...
kwiaty, płatki, listki...zebrane suchą porą mogą przydać się do realizacji moich nowych pomysłów...






nie odkryję Ameryki, jeśli przypomnę Wam, że najlepszym sposobem na zielnikowe  suszenie
są grube tomy ksiąg





by potem  użyć susz do moich scrapowych prac...











nawet nie zauważyłam jak lawenda przekwitła, 
udało mi się jeszcze kilka zebrać i sprawiłam sobie lawendowy wianek...







...to na tyle z moich kilkudniowych działań...
kolejne już niebawem, a teraz przesyłam Wam promienie słoneczka i rosę zebraną o poranku...

Buziaki:)







wtorek, 19 sierpnia 2014

A propos MARZEŃ...





Witajcie:)

na samym początku DZIĘKUJĘ za tyle miłych słów pod adresem Różanej Pracowni...

nie uwierzycie...
MOJE MARZENIA  urzeczywistniają się:)!!!
przymierzałam się do tego pomysłu już od dłuższego czasu...
nie mając własnego konta do działania, zazdrościłam tym, które takowy mają...
zazdrość to brzydki nawyk, ale tak bardzo chciałam mieć swój kąt...
ciągłe przenoszenie już mnie zmęczyło...więc
postanowiliśmy razem z M zaadoptować piwnicę, a właściwie jedno z pomieszczeń...

Matko, co tam nie znalazłam...
 piwnica w moim domu to takie miejsce, gdzie składuje się wszystkie zawsze przydające się rzeczy:)
rozumiecie, co mam na myśli:)
dlatego jeśli nie chciałam wyrzucić, to zostawiałam na potem w piwnicy
i tak : moje maturalne zeszyty, zdjęcia...
stare dechy, które na pewno wykorzystam...
doniczki, ramki,
meble, na które miałam oko:)
wszystko, co nie ma określonego celu, ale zawsze można mu nadać:)


oto etap pierwszy - wyprowadzka

to ci dopiero robota...
kartony i skrzynie uginały się od moich WAŻNYCH  i bardzo potrzebnych przydasiek:)..
z trzech kartonów, które miałam przejrzeć zostawały dwa i pół:):):)
no bo  jak mogłam wyrzucić stare donice, przecież zawsze mogę wsadzić tam pelargonie...
ramki? nie ramki zostają...dechy NIE, one zostają:) itd, itd...

i tak uporałam się z całością...
pozostały tylko szafy, które zostaną w mojej Pracowni...






etap drugi - co kryje się pod farbą?

kiedy byłam bardzo mała, moje starsze rodzeństwo miało w piwnicy "kącik wypoczynkowy"
(to taka piwnica z tradycjami:)) i
kiedy mój Wielki Brat, który pomaga w remoncie, zdarł tysiące farb:) ukazał się naszym oczom
Jego dawny malunek KACZOR DONALD!!!
ohhhhhhhh
malowany jak stwierdziliśmy wszyscy jednogłośnie -niezniszczalną farbą:)




to ci historia:)

etap trzeci - i co dalej?!




po długie naradzie i moich mniej lub bardziej sprecyzowanych planach postanowiliśmy ruszyć dalej...




zdrapywanie, szlifowanie, nakładanie gipsu, znowu ścieranie...




i na koniec- malowanie!!!ale to już w następnym etapie...

zakupy i ciągłe planowanie, to to co spędza mi sen z powiek, ale Wiecie co
jakoś nie jest mi z tym smutno...:)
planowanie mam we krwi, więc daję radę:)
już widzę te firanki w okienkach, fotel bujany i moje WŁASNE biurko, którego nie będę musiała
za każdym razem sprzątać:)

plan na DZIŚ- OKNO!!!

był plan kupna nowego, ale pozostaje stare, 
 mój M zaproponował oczyszczenie ram własnoręcznie...
 a nóż uda się odkryć potencjał...:)






na razie nie wygląda to dobrze...

ufff!!!

i tak płynie mi czas...
osiągając 40 lat myślałam, że mogę zwolnić, ale nie byłabym sobą:)
w wolnych chwilach (ha ha ha )
poczyniłam kilka skrzyń, które nazwałam
KUFRAMI WSPOMNIEŃ...
skrzynie dosyć duże, bo 40x30 wys 23cm, więc
można w nie zapakować WSZYSTKO, co chcielibyśmy zatrzymać na "zaś"...

każdy KUFER ma swoje przeznaczenie i dlatego tematyka jest różnorodna...
wzór -pasy jakoś tak pasują mi do chłopców, kolorystyka też odpowiednia do męskich nastrojów...
nie mogłam się oprzeć moim postarzeniom i dodałam " upływ czasu"...
szlify i transfer to, to co Różana kocha najbardziej:)
















...a oto mina mojego super CHRZEŚNIAKA, który będzie miał własny
KUFER WSPOMNIEŃ
dla swojego już nieco nadgryzionego zębem czasu pieska, z którym tak bardzo nie chce się rozstać...:)




no to kończę i już uciekam...
wstaje nowy dzień i kolejny dzień pracy...
jeśli nie opadłyście z sił, to zapraszam na Różaną Ławeczkę i jej kolejne relacje
odnośnie PRACOWNI...

BUZIAKI:)