poniedziałek, 3 listopada 2014

Wieniec- symbol wiecznego życia...




Przecież ten płat powietrza pamięta
Twój kształt 
Nie odchodzi się bez śladu 
Zaciek 
Skrzep ciepła 
Mały atom ciężaru... 

Nikt już tam nie stoi 
Czasami przecinają to miejsce 
Czarnoskrzydłe jaskółki 
Śnieg wiruje w przestrzeni 
Jakby zawsze była pusta 

A w mojej pamięci 
Białe płatki moczą kołnierz 
I ramiona szarej kurtki 
Wiatrem podszytej 
I tym pragnieniem 
Żeby istnieć zawsze

Hanna Kowalewska - Miejsce





Witajcie:)
...
jak dobrze pomilczeć i choć na chwilę zatrzymać się...
groby Naszych Bliskich przypominają nam o drugiej stronie Naszego istnienia...

DOKĄD TAK BIEGNIESZ CZŁOWIECZE...?
zdaje się krzyczeć figura Anioła, po co , na co?

a My nawet nie potrafimy odpowiedzieć, bo
zawsze w naszej głowie kłębią się myśli, które walczą ze sobą ...
a Nasza Dusza?
Ona tylko wzdycha...
...



 

  





...
...a teraz wyciszmy swoje emocje i powspominajmy Tych, którzy byli dla Nas, a już Ich nie ma..
ja pamiętam o moim Aniele, który i tym razem mnie nie zawiódł i przyniósł 
dobrą nowinę, ale o tym już niedługo...




Pozdrawiam
Aga z Różanej...


34 komentarze:

  1. Piękny wiersz. Zgadzam się z Twoimi słowami. Dobrze, że mamy takie święto jak Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny, w którym wszyscy zabiegani ludzie mogą się na chwilę zatrzymać, wyciszyć i może pomyśleć o tym co jest ważne w życiu. Pozdrawiam Cię ciepło :))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. I oto chodzi, w takim dniu nie trzeba słów, trzeba ciszy...
      pozdrawiam :)

      Usuń
  2. tak czesto zalatani nie myslimy co po tamtej stronie...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Może i dla nas dobrze...tylko musimy pamiętać, bo pamięć jest naszym duchowym przyjacielem...ona pamięta i złe i te dobre rzeczy tak jak przyjaciel...
      pozdrawiam :)

      Usuń
  3. Ja to chyba w druga stronę przeginam, bo częściej myślę co po tamtej stronie niż co po tej?? Ale to pewnie dlatego, że po tamtej stronie jest najukochańszy Tata...życie tutaj to przeciez tylko chwilka:-) uściski Kochana!!!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Z czasem i z wiekiem dorastamy do tych myśli...mój Tato też jest po tamtej stronie już 13 lat i bardzo mi go brakuje...
      pozdrawiam :)

      Usuń
  4. Właśnie dokąd? tak śpieszymy, pozdrawiam ciepło Dusia [ dzięki za głosik]

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dokąd? Tam gdzie nigdy nie zdążymy, bo zawsze będzie coś co nas oddali...a nam jest wygodniej gonić...
      pozdrawiam :)

      Usuń
  5. Dokąd? Gdy tracimy najbliższą osobę w swoim życiu wtedy zaczynamy zwalniać, bo już nic nie jest takie same i tylko pytanie w uszach brzmi po co to wszystko? Pozdrawiam cieplutko:)

    OdpowiedzUsuń
  6. Ostatnio stojąc na grobami moich bliskich właśnie o tym myślałam. Po co nam to wszystko, ta cała gonitwa, ten ciągły brak czasu na wszystko i dla wszystkich. Przecież tam, na drugą stronę nie zabierzemy nic z materialnych rzeczy.
    O wiele ważniejsze są te rzeczy i uczynki, które gromadzimy tutaj na ziemii dla swojej duszy. Pozdrawiam serdecznie :)
    Twoje prace jak zwykle przepiękne.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ...a ostatnio o tym mówiłyśmy. ..to co mamy tutaj to nasza rodzina, reszta się nie liczy...
      pozdrawiam :)

      Usuń
  7. Agnieszko użyłaś pięknych słów....skierowanych w ten szczególny dzień....Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Agatko tak pomyślałam sobie, że im mniej tekstu, tym bardziej wymownie..i tak też się odbyło...po co puste frazy. ..lepiej zamyślić się przez chwilę...
      Pozdrawiam :)

      Usuń
  8. Oj Aguś... myślimy, myślimy o wszystkim i o niczym zarazem... Za szybkie jest tempo naszego życia, za mało w nim mądrego wykorzystywania każdego dnia...

    OdpowiedzUsuń
  9. ...

    wianki piękne!!a ta kompozycja z białymi różami...cudna!!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję :) starałam się, ponieważ to była moja pierwsza kompozycja na stelażu robionymi przez mojego M i mnie...
      buziaki :)

      Usuń
  10. Wspaniale, że sama wykonałaś te wianki:) Prawdziwe serce złożone na grobie. Pozdrowienia

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję :) natura jest mi zdecydowanie bliższa od plastiku:)
      BUZIAKI :)

      Usuń
  11. Odpowiedzi
    1. Witaj Na Różanej Ławeczce :) Dziękuję :) I pozdrawiam:)

      Usuń
  12. Zaczytałam się... Cudnie i nastrojowo...
    A wianki - poezja!:)

    OdpowiedzUsuń
  13. Agnieszko piękne zrobiłaś stroiki i wprowadziłaś klimat,który mnie cały czas nie opuszcza...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Rozumiem Cię, choć każdy swój smutek opłakuje po swojemu...
      pozdrawiam :)

      Usuń
  14. Piękny post kochana - cudowne zdjęcia i strioki bardzo śliczne - oj się zagłębiłam w jakięś myślenie - buziaki śle Marii

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Marii nasze życie nie składa się z samych przyjemności, niestety czasami musimy przystanąć i zagłębić się w swoją duszę...
      pozdrawiam :)

      Usuń
  15. Hej :)
    Zapraszam do mikołajowej zabawy
    http://fabulous-christmas.blogspot.com/2014/11/candy-mikoajkowe.html

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję zaraz wskoczę, a i o Twojej prośbie pamiętam, tylko jakoś teraz przystanęłam, tzn zwolniłam i powoli dochodzę do siebie...
      Buziaki:)

      Usuń
  16. Takie dni są człowiekowi bardzo potrzebne. Dobrze jest po prostu stanąć w miejscu i zagłębić się w to, co niematerialne. Pomyśleć o własnym życiu nie w kontekście codziennej pogoni za pracą, szkołą. Dobrze jest się po prostu wyciszyć.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Witaj na Różanej Ławeczce :)
      masz rację, życie nasze jest tak szybkie, że nawet nie mamy czasu się zatrzymać...
      a ten czas dany nam jest zbyt krótki...
      pozdrawiam :)

      Usuń