Trudno nie wierzyć w nic...

           Ten utwór zespołu Raz Dwa Trzy dedykuję właśnie TOBIE ... Mam nadzieję, że jakoś to sobie poukładamy...

             Żal i bezradność mnie opanowała. Zadaję sobie pytanie: w co można dziś wierzyć ?   Wiem, że to bardzo osobiste pytanie, ale ...

             Jakoś mi źle i myślę, że wiem dlaczego.

               
             PS. Przepraszam Was za mój nastrój, ale to chyba przesilenie wiosenne, a może jeszcze zimowe? Na pewno się poprawię :)

Pracowity tydzień :)

                Witam!

    Za oknem nadal zimowe poranki . Chyba wszyscy mamy już dosyć tej aury. Czekam z utęsknieniem na wiosenne promyki słońca. Żeby nie popaść w zimowy marazm, ruszyłam do pracy i tak minął mi cały tydzień. Zrobiłam parę kolejnych wianków z papieru, trochę drewniaków i ...ale o tym opowiem Wam później, teraz zdjęcia:

 

        No i niespodzianka... Najpierw wymyśliłam sobie, że będę szyć na maszynie, ale mój plan" spełzł " na niczym jak splątała mi się nitka. Stwierdziłam bardzo szybko, że to nie dla mnie i szybciutko poprosiłam koleżankę Basię, by została moją" ręką od szycia". Zgodziła się.  DZIĘKUJĘ CI BASIU :) To dla Ciebie:

         A teraz to czego dokonałyśmy razem z Basią:

  Postanowiłam również zaprojektować chorągiewki dla Samiego wraz z jego imieniem i zdjęciami. Bardzo mu się spodobały.

                                                      

     Muszę Wam powiedzieć, że te chorągiewki to fajna ozdoba dziecięcego pokoju.

Polecam :)

      To na tyle. Pozdrawiam i zachęcam do projektowania własnych skarbów. Buziaczki:)

Czy dasz radę Kochać...?

         Czy MIŁOŚĆ to niewyświechtane słowo? (przepraszam za wyrażenie). Mam nadzieję, że są wśród Was niepoprawne romantyczki. Ja do nich na pewno się zaliczam, bo co to za życie bez drugiej połowy. Nie będę szukać definicji MIŁOŚCI , bo każda z nas podałaby swoją i na pewno dla niej najprawdziwszą, dlatego proszę Was tylko o chwilę zadumy i zapatrzenia w swoją duszę. Tam odnajdziecie własne uczucia , może skrywane gdzieś na dnie, które jak ulotne motyle kłębią się i nie mogą znaleźć drogi do ukochanej osoby , która na pozór nam bliska wydaje się daleka.

 Lubicie Kino Nieme? Ja bardzo. Zawsze lubiłam siadać w niedzielne popołudnie i oglądać    filmy w Starym Kinie. MIŁOŚĆ w tych filmach nie była przesłodzona , ale taka prawdziwa Wzruszała, bo zazwyczaj była pełna nostalgii. No i właśnie dzisiaj , chciałam Was moje kochane duszyczki , przenieść w świat właśnie takiej zadumy, gdzie MIŁOŚĆ to nie tylko słowa , ale i gesty ( dzięki Vintage Rose :))

Zapraszam Was na film Charli Chaplina "City Lights" z 1931 roku.

Mam nadzieję , że taka MIŁOŚĆ to najlepsza definicja tego uczucia.

Mam dla Was jeszcze jedną niespodziankę. W tytule dzisiejszego postu "Czy dasz radę Kochać mimo , że Ja nie umiem już sam bez Ciebie wstać..." ukryte są słowa piosenki zespołu LemON .  Od paru dni krążą w mojej głowie i myślę sobie , że od jakiegoś czasu ,  to jedyna sensowna piosenka w naszych komercyjnych stacjach radiowych , którą nie tylko się słucha , ale której słowa zmuszają nas do przemyśleń.

 Powiem Wam , że dawno nie miałam takiej przyjemności słuchania .

Dosyć gadania. Zapraszam do posłuchania piosenki zespołu LemON " Napraw" :

To co, dzisiaj chyba się spełniłam. Trochę MIŁOŚCI tej romantycznej z dawnych lat i trochę tej , która często spotyka nas w najmniej oczekiwanym momencie naszego życia. Burzliwa i pełna nieoczekiwanych zwrotów.  Ale czym byłoby życie bez MIŁOŚCI ?

PS.  RÓŻANA ŁAWECZKA z MIŁOŚCIĄ dla wszystkich moich duszyczek :)

                                                                

Kolejne drewniaki w Różanej.

                     "Rzeczy proste są zawsze najbardziej niezwykłe" 

                                                                      "Alchemik"  Paulo Coelho






       ... i tego się trzymam . 
     Rowerek jest piękny prawda, dlatego postanowiłam się nim pochwalić .
     Znalazłam go jak buszowałam wczoraj po internecie. Jest taki słodki . A 
     ten koszyk -  dodaje uroku:)

         Dzisiaj miałam bardzo pracowity dzień. Popełniłam kolejne drewniaki i

     oczywiście nie omieszkam się z Wami nimi podzielić :)

                                                               skrzynka na klucze

                                                       zaległa skrzynka dla Brydzi    

                                         

                                                              wieszak dla Dominiki

                                                      dwa koniki dla Anastazji i Franka

:) :) :0

                                                       i  trzy świeczki w stylu retro ... 
    one sprawiły mi najwięcej frajdy , bo uwielbiam wszystko, to co "pachnie" dawnymi czasami ...

                    

                            Ufff... to był naprawdę pracowity dzień. 

                                                                            

Wianek w stylu vintage.

              Witam:)

                

    Dzisiaj chciałam się Wam pochwalić moim nowym dziełem . Fakt - podpatrzone  z blogu  cat-arzyna , ale wykonane własnoręcznie . 

                                   

       Aby zrobić taki wianek wystarczy :

                  

    * 80 - 100 pożółkłych, starych kartek

    * klej

    * koło wycięte z tektury

    * jakieś ozdóbki - ja wykorzystałam koraliki , wstążkę i obrazek dziewczynki i trochę koronki .  
                  

       Uwielbiam te zabawy z papierem . Wystarczy zrobić ruloniki , spiąć  je  zszywaczem i przykleić do koła wyciętego z tektury. Środek ozdabiamy według uznania. Mój ozdabia dziewczynka vintage.

                                             

        Mój wianek podarowałam mojej psiapsółce , która niedawno otworzyła swój biznes, tak na dobry początek :)

           Brydzia ,  powodzenia kochana . Niech Wam się wiedzie !

                                                             

           Ok , to koniec na dzisiaj . Deszcz pada za oknem , więc bierzcie się do twórczej pracy i "pocznijcie" swoje papierowe wianki. Buziaki! 

                                               

Najważniejsza jest przyjaźń.

                                                                   
                                                                      Przyjaciele są jak ciche anioły, które
                                                                      podtrzymują nas
                                                                      kiedy nasze skrzydła
                                                                      zapomniały jak się lata... 

     ...a wszystko zaczęło się od pewnego telefonu...

 PRZYJAŹŃ BABSKA  jest specyficzna , tak sobie myślę . Ja akurat mam kilka takich"psiapsółeczek", którymi mogę się pochwalić .  Każda na swój sposób potrafi poprawić każdej samopoczucie . Ale nieraz przychodzą czarne, burzowe chmury i wtedy  zaczynają się te trudne nasze rozmowy . Jednej nie pasuje cisza w słuchawce , bo tamta nie dzwoni, inna twierdzi , że nie mamy czasu na spotkania , kolejna chce jechać na koncert Bednarka itd, itd. Jak to wszystko pogodzić? 

    Myślę sobie , że każda z nich ma rację i to w nas jakiś leń zamieszkał. Próbujemy zaradzić coś na to tylko , że jakiś marazm nas dopadł i nie możemy się z tego jakoś wykaraskać . Mam na to sposób: Kochane ,  otwórzmy szeroko okna , wpuśćmy  ANIOŁY PRZYJAŹNI do środka i umówmy się na małe co nieco , bo przecież:
                       

                                                              "  Cóż to za nieopisana ulga , mieć
                                                       poczucie bezpieczeństwa przy innej osobie, 
                                                       nie musieć ważyć myśli , ani mierzyć słów , 
                                                       lecz wylewać je wszystkie z siebie wiedząc , że
                                                       wierna dłoń przyjmie je i zachowa... "

                                                            
                                                                            

 

                                                            
                                                                                                                                                               
    A tak na serio: myślę sobie , że nasze PRZYJAŹNIE  zmieniają się z upływem lat , a właściwie to chyba my się zmieniamy , bo zaczynamy dostrzegać  wszystkie plusy i minusy naszych znajomości .To czas i nasze przeżycia weryfikują tych , których nazywamy PRZYJACIÓŁMI.

    

   Ja chyba powinnam nazywać się szczęściarą , bo takich  dobrych duszyczek mam kilka . Przeszłyśmy już ze sobą co nieco i  mam nadzieję , że jeszcze przeżyjemy razem te kilkanaście , a może kilkadziesiąt lat w  zgodzie, ładzie i porządku, co Dziewczynki ?

       PS. od Różanej Ławeczki :
                                      
      Pamiętajcie jednak , że psiapsiółek można mieć wiele , ale PRZYJACIELA tylko jednego. 

                              
                                                 

                    
                              
                                Buziaczki :)