Najważniejsza jest przyjaźń.

                                                                   
                                                                      Przyjaciele są jak ciche anioły, które
                                                                      podtrzymują nas
                                                                      kiedy nasze skrzydła
                                                                      zapomniały jak się lata... 

     ...a wszystko zaczęło się od pewnego telefonu...

 PRZYJAŹŃ BABSKA  jest specyficzna , tak sobie myślę . Ja akurat mam kilka takich"psiapsółeczek", którymi mogę się pochwalić .  Każda na swój sposób potrafi poprawić każdej samopoczucie . Ale nieraz przychodzą czarne, burzowe chmury i wtedy  zaczynają się te trudne nasze rozmowy . Jednej nie pasuje cisza w słuchawce , bo tamta nie dzwoni, inna twierdzi , że nie mamy czasu na spotkania , kolejna chce jechać na koncert Bednarka itd, itd. Jak to wszystko pogodzić? 

    Myślę sobie , że każda z nich ma rację i to w nas jakiś leń zamieszkał. Próbujemy zaradzić coś na to tylko , że jakiś marazm nas dopadł i nie możemy się z tego jakoś wykaraskać . Mam na to sposób: Kochane ,  otwórzmy szeroko okna , wpuśćmy  ANIOŁY PRZYJAŹNI do środka i umówmy się na małe co nieco , bo przecież:
                       

                                                              "  Cóż to za nieopisana ulga , mieć
                                                       poczucie bezpieczeństwa przy innej osobie, 
                                                       nie musieć ważyć myśli , ani mierzyć słów , 
                                                       lecz wylewać je wszystkie z siebie wiedząc , że
                                                       wierna dłoń przyjmie je i zachowa... "

                                                            
                                                                            

 

                                                            
                                                                                                                                                               
    A tak na serio: myślę sobie , że nasze PRZYJAŹNIE  zmieniają się z upływem lat , a właściwie to chyba my się zmieniamy , bo zaczynamy dostrzegać  wszystkie plusy i minusy naszych znajomości .To czas i nasze przeżycia weryfikują tych , których nazywamy PRZYJACIÓŁMI.

    

   Ja chyba powinnam nazywać się szczęściarą , bo takich  dobrych duszyczek mam kilka . Przeszłyśmy już ze sobą co nieco i  mam nadzieję , że jeszcze przeżyjemy razem te kilkanaście , a może kilkadziesiąt lat w  zgodzie, ładzie i porządku, co Dziewczynki ?

       PS. od Różanej Ławeczki :
                                      
      Pamiętajcie jednak , że psiapsiółek można mieć wiele , ale PRZYJACIELA tylko jednego. 

                              
                                                 

                    
                              
                                Buziaczki :)